صاحب نیوز- سیدمحسن میرزاترابی/ چندی است صدا و سیما برنامه های متنوعی به روی آنتن می برد با مضمون افزایش جمعیت و فرزند آوری تا بلکه در این امر مهم رسالت رسانه بودن خود را به نحو احسن انجام دهد. قطعا امر کاهش جمعیت ایران عزیز امری مهم و خطرناک می باشد که رهبری چندین بار در سخنرانی های متعدد به این خطر اشاره کرده اند. فعلا بحث این یادداشت پرداختن به اثرات سوء کاهش جمعیت نیست و قصد داریم نگاهی به برنامه های تولیدی صدا و سیما در چند ماهه گذشته بیندازیم.

چندی پیش برنامه ثریا به این موضوع پرداخت و کارشناسانی هم از نظر روانشناسی و هم مذهبی دعوت کرد و حرف هایی رد و بدل شد. نکته بسیار مثبت این برنامه پویانمایی بود که برای اولین بار پخش می شد. در این پویانمایی مدل افزایش جمعیتی که سازمان ملل برای ایران ترسیم کرده بود به خوبی تبیین شد. نتیجه این بود که اگر خانواده های ایرانی هر کدام دو و نیم فرزند داشته باشند رشد جمعیت مثبت خواهد بود و نگرانی از این بابت وجود نخواهد داشت.

اما گاهی وقت ها برنامه هایی تولید می شود که واقعا مشخص است هدف آنها رفع مسئولیت است. به نمونه زیر توجه کنید:

صبح  پنج شنبه 3 بهمن 92 برنامه ویتامین 3 شبکه سه سیما به مجری گری علی ضیا. مهمانان برنامه خانواده ای 21 نفره از چالدران، روستایی هم مرز با ترکیه. این خانواده 19 فرزند داشتند که 11 تای آنها دختر و 8 تای آنها پسر بودند. از پسرها فقط سه تای آنها به کار بافت فرش مشغول بودند و بقیه بی کار. دختران خانواده که از 34 ساله بودند تا 7 ساله هیچکدام سواد خواندن و نوشتن نداشتند به همین خاطر هیچکدامشان حتی مادر خانواده توانایی فارسی صحبت کردن و فهمیدن کلمات فارسی را نداشتند و فقط به کردی صحبت می کردند. پسران هم فارسی می فهمیدند اما تا کلاس پنجم بیشتر درس نخوانده بودند. در بین اجرای برنامه کنایه ها و تخریب های بسیاری توسط مجری برنامه روانه فرزندان این خانواده شد.  پرویز یکی از پسران که بی کار هم بود و ازدواج هم کرده بود مدام با متلک های مجری مواجه می شد. “کی به تو زن داده وقتی بیکاری؟” ” معلومه انگیزه هیچ کاری هم نداری” “چطوری بیکار؟” و مواردی از این دست. خنده های تمسخرانه و نگاه هایی از بالا به پایین به پسران این خانواده خیلی در طول برنامه خودنمایی می کرد. هرکدام از فرزندان که به نوبت وارد می شدند با متلک مجری که “هر چی می آیند تمام نمی شود” مواجه می شدند. بهرام پسر بزرگ خانواده که با یادگرفتن فرش بافی و آموزش آن به خانواده ممر درآمدی فراهم کرده بود سخنگوی جمع بود. از هر ده جمله بهرام شاید پنج جمله آن این بود “ما پول نداریم” ” فرش فقط پول نان و چایی ما می شود” “ما فقیر هستیم” “روستای ما نزدیک مرز است و مجبوریم همه در یک خانه زندگی کنیم” و به طور کلی ترجیع بند حرف های بهرام این بود”ما فقیر هستیم”. و در آخر هم نتیجه این برنامه این شد که مسئولین به داد این خانواده و این روستا برسند.

واقعا با دعوت این خانواده به برنامه صبحگاهی شبکه سه قرار است چه پیامی به مخاطبین منتقل شود؟ تعدد فرزند آوری؟ آیا اولین جمله ای که به زبان هر بیننده جاری می شود این نخواهد بود که ” شما که هیچ امکاناتی ندارید چرا فرزند زیاد می آورید؟” آیا این برنامه سعی داشت بیننده ها را با مفهوم والای جایگاه رزق انسان در هستی آشنا کند یا برعکس با جملات متعدد پسر بزرگ خانواده این طور القا شود که این خانواده در فقر مطلق به سر می برند و علت این فقر هم تعدد فرزندان است.

متاسفانه برنامه سازان سیما جهت درست ترویج افزایش جمعیت را گم کرده اند. به گمان آنان هر وقت از تعدد فرزند صحبت می شود حتما باید هر خانواده 7 – 8 فرزند داشته باشد در صورتیکه قضیه این گونه نیست. سیاست در این زمینه رفتن به سمت فاصله گرفتن از تک فرزندی است. اگر به همین منوال برنامه های سیما ادامه پیدا کند قطعا ماجرای افزایش جمعیت نه تنها به سخره گرفته می شود بلکه اثری عکس نیز خواهد داشت.

اما در پایان سخنی با مجری برنامه:

آقای ضیا، شما که چند سالی است خوب جای پا در برنامه های سیما باز کرده ای باید به شما بگوییم جوانی که در دور افتاده ترین روستای ایران که هم مرز با ترکیه است و بدون هیچ امکاناتی بی کار است خیلی جای خرده گرفتن ندارد بلکه باید این متلک های خود را نثار مسئولانی کنید که حتی یک بار هم پا به این روستا نگذاشته اند. شما که رفتن به کنسرت را یکی از پارامترهای امکانات می شمارید حتی یک بار هم زحمت تهیه نفت برای رهایی از سرما را به جان نخریده ای. معصومیت و صداقت چشم های فرزندان این خانواده چیزهای کمی نیست که شما با متلک ها و خنده های بیجای خود به سخره می گیری. پدر این خانواده قطعا نگاهش به آسمان است نه کلانشهرها و نه کلان مسئول ها پس شما بهتر است غصه خودت را بخوری که با اینهمه امکانات هنوز مجردی!