با سلام ای آقا...

شبتان مهتابی...

روز میلاد شما در پیش است...

عرض تبریک آقا...

و کمی بیتابی  ...

چشم عالم به دقایق نگران خواهد شد!...

کوچه ها منتظرند...

دشتها حوصله سبزه ندارند دگر...

پس چرا دیر آقا ؟!...

ای نفس ها به فدای کف نعلین شما!...

اندکی تند قدم بردارید...

هفته گذشته قاریان و حافظان شرکت‌کننده در سی‌ویکمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن کریم با رهبر انقلاب دیدار کردند که در این دیدار حرکت یک کودک باعث زوم شدن لنز دوربین‌ها به سمت او شد.

حسن روحانی در حالی روز گذشته دولت دینی را متمایز از دین دولتی دانست که رهبر معظم انقلاب آبان ماه سال گذشته تاکید کردند که "دولت دینی با دین دولتی هیچ فرقی ندارد".
حسن روحانی رییس جمهور روز گذشته در بازدید از سازمان حفاظت از محیط زیست با بیان اینکه دولت دینی خوب است ولی دین دولتی جای بحث دارد، اظهار داشت: دین را نباید به دست دولت داد زیرا دین در دست علما، فرهیختگان و مراجع است و البته دولت نیز باید حمایت کند.

او همچین گفت: اعتقادم این است که دولت در مسائل اجتماعی مانند اقتصاد و دین مردم نمی‌تواند مشکل را حل کند.
روحانی با طرح این سؤال که آیا برخی فکر می‌کنند اگر دولت تصمیم گرفت فیلم خوب ساخته می‌شود؟ تصریح کرد: هنر وجودش از قلب هنرمند نشأت می‌گیرد و زمانی که ذوق و عشق وجود داشت، کمک مالی نیز موثر می‌شود.
این در حالی است که رهبر معظم انقلاب 19 آذر سال گذشته در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی ضمن تاکید بر اینکه "دولت دینی با دین دولتی هیچ فرقی ندارد" تاکید کردند که "دولت، وظیفه برای ترویجِ بیشتر [دین] دارد."

حضرت آیت الله خامنه ای در دیدار مذکور که حسن روحانی نیز در آن حضور داشت، فرموند "ما مسئولیت شرعی داریم، مسئولیت قانونی داریم در قبال فرهنگ کشور و فرهنگ عمومی کشور. و البته می‌بینیم در بعضی از مطبوعات، نوشته‌ها، گفته‌ها، بعضی‌ها با عنوان[کردن‌] "دین دولتی" و "فرهنگ دولتی" میخواهند نظارت دولت را محدود کنند و تخریب کنند و به‌اصطلاح یک اَنگ غلطی و مخالفتی به آن بزنند که آقا، اینها میخواهند دین را دولتی کنند، فرهنگ را دولتی کنند! این حرفها یعنی چه؟ دولت دینی با دین دولتی هیچ فرقی ندارد. دولت جزو مردم است؛ دین دولتی یعنی دین مردمی؛ همان دینی که مردم دارند، دولت هم همان دین را دارد. دولت، وظیفه برای ترویجِ بیشتر [دین] دارد. هر کسی هر توانی که دارد، باید خرج کند؛ یک روحانی باید توانش را خرج کند؛ یک دانشگاهی باید توان خودش را صرف کند؛ یک انسانی که دارای یک منبری است، دارای یک حوزه‌ی نفوذی است در تأثیرگذاری روی مردم، باید توان خودش را خرج کند. از همه‌ی اینها پرتوان‌تر هم دستگاه حکومت یک کشور است؛ خب، طبعا باید توان خودش را صرف کند در راه ترویج فضائل و جلوگیری از آنچه مزاحم رشد فضائل است. پس بنابراین فرهنگ جامعه متولی میخواهد؛ مثل اقتصاد."