حتی اگر بدانم با هم رقابت کنیم من رای بیشتری می آورم، این کار را نمی کنم.

بعد از بیانیه دیشب  دکتر لنکرانی که بعد از دیدار با  دکتر جلیلی منتشر شد و انصراف خود را به نفع وی اعلام کرد، بسیاری از دوستان با استقبال از این موضوع به تقدیر از لنکرانی پرداخته و موج بسیار مثبتی در هم افزایی گفتمان انقلاب اسلامی در مقابله با گفتمان های رقیب در انتخابات پیش رو ایجاد شده است.

اما در این بین عده ای معلوم الحال؛ با مطرح کردن این مساله که رد صلاحیت لنکرانی قطعی شده بود و او چاره ای جز انصراف به نفع جلیلی نداشته است، تلاش کردند این انصراف را ناشی از رد صلاحیت دکتر لنکرانی عنوان کرده و همچنان سعی بر ایجاد اختلاف و تکدر میان هواداران این دو نفر دارند تا در حد توان، اثر مثبت این رفتار هوشمندانه لنکرانی را به حداقل برسانند.

شاید در بیان نقض این ادعا لازم باشد به ناچار خاطره ای از دکتر لنکرانی را بازگو کنم:

دقیقا یک روز بعد از ثبت نام دکتر جلیلی در انتخابات؛ برنامه دولت دکتر لنکرانی رونمایی شد. آن روز هر طور شده بود خودم را به محل ستاد رساندم تا پیرامون وقایع روز گذشته (ثبت نام جلیلی و هاشمی) نظر لنکرانی را جویا شوم. بعد از جلسه فرصت کافی دست نداد چون دکتر به دانشجویان علم و صنعت قول سخنرانی داده بود و بلافاصله ستاد را ترک کرد لذا  مسیر ستاد تا دانشگاه را نیم ساعتی با دکتر لنکرانی در ماشین طی کردیم و بحث را شروع کردم: دکتر!  بالاخره باید چه کار کرد؟

در پاسخ گفت: خیلی ها شاید الان فکر کنند من حب قدرت یا چسبندگی به قدرت دارم یا علاقه مندم در این عرصه بمانم اما نمی دانند به ناچار برای ثبت نام اقدام کردم. در صحبتی هم که در جلسه با دکتر جلیلی داشتم به دلایل مختلف گفتم شما بیا، ایشان قبول نکرد و گفت با این دلایل بار مسئولیت را از خودت باز نکن و تو بیا.

از دیروز که آقای جلیلی ثبت نام کرده است هنوز با ایشان صحبتی نداشته ام. به هیچ وجه ما با هم رقابت نمی کنیم چون رقیب همین را می خواهد و این یعنی شکست گفتمان ما. حتی اگر بدانم که با هم رقابت هم کنیم و من رای بیشتری هم بیاورم این کار را نمی کنم چون رقابت درون گفتمانی را به صلاح نمی دانم …